Συνθέτοντας το δικό μου ΕΔΩ

Είμαι εγώ που ο εγκέφαλος δεν καπελώνει την καρδιά, που οι πιο μύχιες και διάφανες σκέψεις μού προσφέρουν απάτητο καταφύγιο...

Ποιος είσαι εσύ που πεισμώνεις να με σύρεις έξω για να νιώσεις ασφαλής..;
Ποιος είσαι συ που αντιγράφεις την αράχνη, γνέθοντας θανάσιμο ιστό για τους "ταξιδευτές"...Αυτούς που δεν βαδίζουν πάνω στη "διπλή ευθεία γραμμή της μέσης του οδοστρώματος". Αυτούς που επιλέγουν δύσβατες, κακοτράχαλες, συχνά ερημικές και μοναχικές διαδρομές. Αυτούς που δεν τους αφορούν τα "συμφέροντα πακέτα ταξιδιωτικών προσφορών".

Είμαι εγώ που τα μυστήρια γύρω μου και τα ερωτήματα που γεννούν ερωτήματα με κάνουν πιο απλό! Ποια εκστατική ατραπός μας προσμένει αν η διαίσθηση απαλλαγεί από τις εσωτερικές φλυαρίες και τα σχόλια;

Μα εσύ! Ποιος θεός νομίζεις ότι είσαι εσύ; Όλος αυτός ο σοβαροφανής σκουληκιασμένος συρφετός από θεΐσκους που πολτοποιούν αθεράπευτους υπήκοους...
Ποιοι είστε όλοι εσείς που στις εξηγήσεις κατέχετε το μονοπώλιο; Που τις υλικές και διανοητικές σας υψώνετε μάντρες για να συνωστίζονται μέσα τα πλήθη των-πώς σας αρέσει να το θέτετε;  εκπαιδευμένων "άτριχων μαϊμούδων" σας;

Όμως εγώ δεν δύναμαι να καταχωρηθώ! Δεν θα βρείτε διαπιστευτήρια πολιτικής ορθότητας ή ανορθοδοξίας, σημαιούλες να κραδαίνω, δεν θα με δείτε με εμβατήρια να ριγώ, από προσκολλήσεις και ταυτίσεις να καταπίνομαι, με συλλογές αντικειμένων να καταγίνομαι, φορεσιές γεμάτες στάμπες και μπαλώματα δικά σας να φορώ. Γιατί ο στόχος μου είναι η πληρότητα μες στον πλούτο της "γύμνιας μου". Και δύναμή μου η αυτοτροφοδοτούμενη γεννήτρια της "αδειοσύνης μου"...

Γιατί εγώ με την ανεξαρτησία της θέλησης συντοφιά, ως δυσκολοαποκτούμενο μα ανεκτίμητο τρόπαιο και τη γνώση ότι κάθε φευγάτη στιγμή...είναι το τέλος και συνάμα η αναστημένη αρχή...θα βρίσκομαι ΕΔΩ!

 Κι ακόμη καλύτερα: αυτοί που θα'ρθουν πιο "γυμνοί" και "άδειοι" από εμένα, θα πάνε ακόμα πιο μακριά, ενόσω βρίσκονται ΕΔΩ! Τόσο που οι σειρήνες και οι τελάληδές σας δεν θα'χουν λόγο ύπαρξης, ως αόρατοι πια. Και οι δικλείδες ασφαλείας σας θα είναι εντελώς ανίσχυρες. Και σεις, οι τεχνητές πραγματικότητές σας και η αρρώστια σας... θα συνιστούν απλώς μια θλιβερή-γέννημα κακών εποχών ανάμνηση...

Ο Ένοικος...