Tα παρακάτω είναι επιλεγμένα αποσπάσματα από το εξαιρετικό άρθρο της Δήμητρας Νικολαΐδου "Tι με δίδαξε ο Dr Who (ο δωδεκάλογος του χρονοταξιδιώτη)", που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ, τεύχος 125 του Ιούνιου 2013.
Ο dr Who είναι ο περιβόητος ήρωας της επιστημονικής σειράς του ΒΒC, αθάνατος ταξιδευτής στο χρόνο, τους κόσμους και τις διαστάσεις.
" Σταμάτα να κλαις! Έχεις πολλά να περιμένεις όταν μεγαλώσεις: μια φυσιολογική ζωή στη Γη, μια δουλειά εννιά με πέντε, στεγαστικά δάνεια, μια τρομακτική αίσθηση πνευματικής κενότητας...κράτα τα δάκρυά σου για μετά".
Αυτό ήταν το νανούρισμα του δόκτορα σ'ένα παιδί μερικών μηνών κι ομολογώ πως σε μένα, λειτούργησε μάλλον σαν αφύπνιση.
" Ξέρεις πως είναι: αναβάλλεις κάτι για αύριο και πριν το καταλάβεις, έχουν περάσει εκατό χρόνια".
Αν αυτό το λέει ένα ον που έχει στη διάθεσή του όλο το χρόνο του κόσμου, πόση προσοχή πρέπει να ασκήσουμε εμείς οι κοινοί θνητοί ώστε να μη σπαταλάμε άσκοπα το χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας.
" Όσο γρήγορα και να τρέξεις, δεν μπορείς να τρέχεις για πάντα".
Όπως έγραψε ο Καβάφης, η πόλις θα σε ακολουθεί: κανείς δεν μπορεί να κρύβεται για πάντα από τις ενοχές του, τις υποχρεώσεις του, τα λάθη που έκανε και τις ευθύνες που δεν θέλει να αναλάβει. Είμαστε οι πράξεις μας. Ακόμα κι αν μπορεί κανείς να διατρέξει το χρόνο και το χώρο, δεν μπορεί να τρέξει πιο γρήγορα από τον εαυτό του.
" Ένα πράγμα πρέπει να ξέρεις αν είναι να ταξιδέψεις μαζί μου: ποτέ, μα ποτέ, δεν παραιτούμαστε".
Σίγουρα, υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και πρέπει να το αποδεχτείς. Τις περισσότερες φορές, όμως, απλά αυτό που έχεις να κάνεις είναι δύσκολο και δειλιάζεις να αναλάβεις την ευθύνη. Και κατά βάθος, όλοι ξέρουμε τη διαφορά.
(σχόλιο δικό μας: μεταφέρτε τη δυναμική των παραπάνω λόγων στη σημερινή κατάσταση της χώρας και της εικόνας ξεπεσμού που παρουσιάζει ο λαός της και η μελαγχολία έρχεται ως αναπόφευκτη...)
Ο dr Who είναι ο περιβόητος ήρωας της επιστημονικής σειράς του ΒΒC, αθάνατος ταξιδευτής στο χρόνο, τους κόσμους και τις διαστάσεις.
" Σταμάτα να κλαις! Έχεις πολλά να περιμένεις όταν μεγαλώσεις: μια φυσιολογική ζωή στη Γη, μια δουλειά εννιά με πέντε, στεγαστικά δάνεια, μια τρομακτική αίσθηση πνευματικής κενότητας...κράτα τα δάκρυά σου για μετά".
Αυτό ήταν το νανούρισμα του δόκτορα σ'ένα παιδί μερικών μηνών κι ομολογώ πως σε μένα, λειτούργησε μάλλον σαν αφύπνιση.
" Ξέρεις πως είναι: αναβάλλεις κάτι για αύριο και πριν το καταλάβεις, έχουν περάσει εκατό χρόνια".
Αν αυτό το λέει ένα ον που έχει στη διάθεσή του όλο το χρόνο του κόσμου, πόση προσοχή πρέπει να ασκήσουμε εμείς οι κοινοί θνητοί ώστε να μη σπαταλάμε άσκοπα το χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας.
" Όσο γρήγορα και να τρέξεις, δεν μπορείς να τρέχεις για πάντα".
Όπως έγραψε ο Καβάφης, η πόλις θα σε ακολουθεί: κανείς δεν μπορεί να κρύβεται για πάντα από τις ενοχές του, τις υποχρεώσεις του, τα λάθη που έκανε και τις ευθύνες που δεν θέλει να αναλάβει. Είμαστε οι πράξεις μας. Ακόμα κι αν μπορεί κανείς να διατρέξει το χρόνο και το χώρο, δεν μπορεί να τρέξει πιο γρήγορα από τον εαυτό του.
" Ένα πράγμα πρέπει να ξέρεις αν είναι να ταξιδέψεις μαζί μου: ποτέ, μα ποτέ, δεν παραιτούμαστε".
Σίγουρα, υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και πρέπει να το αποδεχτείς. Τις περισσότερες φορές, όμως, απλά αυτό που έχεις να κάνεις είναι δύσκολο και δειλιάζεις να αναλάβεις την ευθύνη. Και κατά βάθος, όλοι ξέρουμε τη διαφορά.
(σχόλιο δικό μας: μεταφέρτε τη δυναμική των παραπάνω λόγων στη σημερινή κατάσταση της χώρας και της εικόνας ξεπεσμού που παρουσιάζει ο λαός της και η μελαγχολία έρχεται ως αναπόφευκτη...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου